Eastbourne

Dinsdag 10 juli 2018

Het tij is pas om 12:00 uur gunstig maar omdat de tocht een twee tij-er wordt starten we om 10:00 uur op weg naar Eastbourne. We zeilen, maar de motor gaat geregeld aan als we ondér de 3 knopen door het water gaan. Passage van Dover is best wel een dingetje, je kunt het pas goed overzien als je heel dichtbij de ferry's bent. Ze varen in een flauwe bocht naar de haven, een dwarspeiling heeft dan niet veel zin en ze varen veel harder dan je verwacht. Uiteindelijk steken we vlak voor de havenmond de ferryroute over.

Nog even met de gedachte gespeeld Rye aan te doen, het is zo'n leuke plek om te liggen, maar de noodzakelijke HW is pas om 23:00 uur. Marijke de Boer Boon (http://catamarantortuga.blogspot.com) heeft na we later vernamen hier twee dagen later een tij stop gemaakt om daarna binnen te varen.

We varen 6 knopen (4,5 knopen door het water) met matige noordelijke wind (hogerwal) met blister en zeg tegen Ellen: ‘Dit gaat prachtig, hier doen we het voor!’ Dit had ik blijkbaar niet mogen zeggen. We varen ter hoogte van Dunnesse hoor ik een bonk tegen het onderwaterschip!? En nog een keer. Ik weet dat het hier 33 meter diep is, het kan toch niet waar zijn? We voelen dat de snelheid snel uit de boot gaat. Merk dat de stroom tegen het achterschip stuwt alsof we hard achteruit varen waarbij het achterschip naar onderen wordt getrokken. Dan valt het kwartje: we zijn gevangen door een lijn die vastzit aan de bodem. Ja hoor, ik zag een lijn achter de boot onderwater naar achteren lopen  naar een witte jerrycan. Letterlijk gevangen. 1,5 knopen ongewild achteruit varend door de stroom. Niet wetende waar en hoe we vastzitten aan de lijn? Motor kun je niet gebruiken, daarmee maak je het mogelijk nog erger. Eerst alle zeilen naar beneden. Belangrijk is de lijn zo snel mogelijk door te snijden, maar hoe doe je dat terwijl de lijn 75 cm onderwater is. Uiteindelijk kies ik voor de optie met de pikhaak de lijn naar boven te trekken en de lijn omhoog te houden met een andere lijn zodat ik de handen vrij hebt de lijn met een vismes door te snijden. Maar nog steeds niet bevrijd! Nu komt een rode skippybal half onder het achterschip vandaan. Maar we drijven weer (met de stroom mee). Pogingen om de bal onder het schip vandaan te krijgen mislukte en heb geen idee hoe deze vastzit aan de boot. Toen ik mijn shorty aandeed om te gaan duiken is het Ellen gelukt met stuurbewegingen de bal los te krijgen. Ze heeft geen lijn gezien. Om zeker te zijn van de situatie ben ik er toch het water in gegaan. Met een duikbrevet doe je dit toch sneller. Gelukkig bleek al het touw weg en geen (zichtbare) schade. Op de vraag ga je nog iets filmen van deze actie zei Ellen: heb nu andere dingen aan mijn hoofd! 

Voorbeeld boei die we hebben gemist

We kunnen onze weg naar Eastbourne vervolgen onder blister waar we om 21:00 uur de havensluis invaren. Na een gezellige bijpraat met de NL-buren  naar onze kooi.

Naschrift ‘gevangen door lijn van viskorf’.

Had ik verstrikt raken in de lijn kunnen voorkomen? Ja, je weet dat het altijd mogelijk is dat vissers iets achterlaten. Vaak zijn op een bepaalde plaats meerdere aanwezig. Ik zat een boek te lezen en heb steeds omhoog gekeken, maar niet gespitst op kleine tonnetjes. We zijn nu wel weer meer gespitst. Eerder weken we altijd uit voor dit soort tonnen als we ze zagen. Bij nachtvaren is het niet mogelijk ze te zien.

Achteraf had ik niet op het zwemplateau, welke steeds onderwater kwam te staan, moeten werken om de lijn omhoog te krijgen. Beter was het mes met duck tape op het eind van de pikhaak te bevestigen en hiermee direct de lijn door te snijden. Zeker bij nacht of zeegang is deze optie vele malen veiliger.